بررسی اثر عصاره گیاه دارویی کاسنی (.cichorum intybus) بر تولید سلول های ترشح کننده انسولین از سلول های بنیادی p19

دیابت نوعی اختلال متابولیک است. این بیماری توسط بالا رفتن سطح گلوکز خون مشخص می شود. بالا بودن قند خون در دراز مدت، آسیب های جبران ناپذیری را به دستگاه عصبی، چشم، کلیه و سیستم قلب و عروق وارد می کند. تحقیقات نشان داده است که برخی از گیاهان دارویی نقش مهمی در کنترل دیابت قندی دارند. تأثیر ترکیبات فعال زیستی استخراج شده از این گیاهان در کاهش قند خون بیشتر از دارو های شیمیایی است. فلاونوئید ها، گروهی از ترکیبات فعال زیستی با منشأ گیاهی هستند که خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد ویروسی، ضد سرطانی و ضد دیابتی آن ها به اثبات رسیده است. در مطالعه کنونی، به بررسی القای تمایز سلول های کارسینومای جنینی p19 به سلول های تولید کننده انسولین تحت تأثیر غلظت های پنجاه، صد و دویست میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره متانولی (فلاونوئیدی) برگ کاسنی پرداخته شده است. بدین منظور، اجسام شبه جنینی حاصل از کشت معلق سلول های p19 به مدت هشت تا دوازده روز، با این عامل القایی تیمار شدند. سپس رنگ آمیزی دیتیزون جهت تأیید ایجاد فنوتیپ سلول های بتا در سلول های p19 تمایز یافته با عصاره متانولی (فلاونوئیدی) برگ کاسنی صورت گرفت. شمارش سلول های تمایز یافته قرمز رنگ حاصل از این رنگ آمیزی و بررسی های آماری نشان داد که بهترین غلظت عصاره جهت تولید بیشترین تعداد سلول های انسولین ساز از سلول های بنیادی p19 صد میکرو گرم بر میلی لیتر است. با به-کار گیری روش ایمنوفلورسنس، نشان داده شد که سلول های تمایز یافته با عصاره متانولی (فلاونوئیدی) برگ کاسنی قادر به بیان نشانگر های اختصاصی سلول بتای پانکراس هستند. بیان ژن pdx-1 در سلول های p19 تمایز یافته با غلظت های پنجاه و صد میکروگرم بر میلی لیتر عصاره متانولی (فلاونوئیدی) برگ کاسنی توسط تکنیک rt-pcr به اثبات رسید. بنابر این، عصاره متانولی (فلاونوئیدی) برگ کاسنی عامل القاگر مناسبی جهت تمایز سلول های بنیادی p19 به سلول های انسولین ساز در شرایط آزمایشگاهی است.